Codzienność... czyli to, co życie niesie...

Cierpliwość... cóż za piękna cnota nad która nie jeden poeta czy poetka strzępił pióro i zachwycał się ile to można w życiu osiągnąć będąc cierpliwym. Bo cierpliwość jest niemalże lekiem na całe zło tego świata. Tylko czy oby faktycznie tak jest? Dajmy jednak wiarę, że tak. Nie pozostaje więc nam nic innego jak być cierpliwym i w pokorze czekać na to co ma być, na osiągnięcie celu, na rozwój sytuacji itd itd. Tylko czy cierpliwość oznacza również brak działania? Wydaje mi się, że nie. Nic się przecież nie wydarzy samo z siebie. To nasze działania napędzają cały ten mechanizm i powodują, że czekanie może być takie a nie inne. No dobra, a teraz pytanie - czy cierpliwość i czekanie zawsze oznaczają to samo? Zawsze wydawało mi się, że jestem osobą cierpliwą. Mogę po tysiąc razy tłumaczyć jedno i to samo, potrafię cierpliwie czekać aż ktoś coś zrobi, aż wreszcie moje dziecko mnie posłucha, potrafię cierpliwie zajmować się innymi, długo i wytrwale pracować itd itd. Krótko reasumując należa

Zawsze kończę swój wieczorny bieg pod drzewem pięknie zwanym lipą. Kończę go tam, bo jest tam idealny murek, abym mogła porozciągać nogi. Od kilku dni jak tylko się tam zbliżam do moich nozdży dochodzi cudowny zapach kwitnącej lipy. Wiem, że nie każdy lubi ten zapach, ale dla mnie jest on niczym magia. Przenosi mnie do czasów, gdy byłam dzieckiem i spędzałam wakacje u Dziadków na wsi. Tuż obok domu rosła wówczas potężna, dostojna lipa. Gdyby wtedy ktoś zapytał mnie o jakieś szczegóły, gdzie mieszka Babcia, opisałabym to tak. Z głównej drogi odbijasz w piaskowa drogę prowadzącą do lasu. Tuż na jego skraju jest brązowy drewniany domek, obok którego stoi przepiękna wielka lipa zapraszająca do schowania się w jej cieniu. A zaraz obok rozprzestrzenia się las. Jak dla mnie prawie, że raj :) Teraz, gdy jestem już dorosłą kobietą jeszcze bardziej zachwycam się tym widokiem zachowanym w moich wspomnieniach. Niestety, dziś nie ma już tam lipy, a domek nie jest z zewnątrz drewniany bo został